Tekst en foto’s: Gerald Rozemeijer
Op 19 mei jl. zag ik tijdens het tellen van dagvlinders langs het schor van Sint Annaland een opvallend oranje gekleurde libelle zitten: de Bruine Korenbout!
Ondanks de opmars in grote delen van ons land is deze prachtige libelle in Zeeland nog steeds zeldzaam. Alleen vanuit Zeeuws-Vlaanderen werden de afgelopen twee jaar kleine aantallen gemeld.
Thuisgekomen nam ik de kaart van het gebied nauwkeurig onder de loep. Met name de aanwezige watergangen in de Hollarepolder-West vielen me op. Interessant genoeg om die de volgende dag eens na te lopen in de hoop er meerdere aan te treffen. Deze watergangen zijn gedeeltelijk vrij toegankelijk en staan het gehele jaar in open verbinding met het Schelde-Rijnkanaal. Hierdoor is er continu een lichte doorstroming en is vooral in het voorjaar het water bijzonder helder. Met een deels natuurlijke en ruime diversiteit aan oevervegetatie is het niet alleen een prachtig stukje natuur, maar ook een prima habitat voor onder meer diverse soorten libellen.
Bij aankomst de volgende dag zag ik tot mijn verbazing bij mijn parkeerplaats al diverse imago’s vliegen. Handtellertje erbij gepakt en de watergang ongeveer 950 meter afgelopen. Het resultaat was verheugend: ik telde 32 imago’s. Het merendeel waren mannetjes en zij vertoonden daarnaast sterk territoriaal gedrag. Inclusief enkele aangrenzende terreinen kwam ik die dag uit op een totaal van circa 80 imago’s.
Elf dagen later heb ik hetzelfde telgebied opnieuw afgelopen. Deze keer telde ik langs het hetzelfde gedeelte van de watergang maar liefst 82 imago’s. Ook telde ik er die dag zeven in copula. De daarop volgende weken heb ik eenmaal per week hetzelfde telgebied afgelopen, met als resultaat aantallen van 44, 28, 5 en op 11 juli nog steeds 7 imago’s. Op 19 juli was de pret over en telde ik er slechts nog één. De tellingen zijn allemaal gehouden in de namiddag, bij zonnig weer, weinig wind en temperaturen van 22 graden Celsius of hoger.
Ook in de naastgelegen atlasblokken heb ik vele meters gemaakt en daar volop bruine korenbouten gezien en geteld, soms in copula. Met toestemming van enkele landbouwers mocht ik eenmalig hun land betreden om die mooie watergang verder na te kunnen lopen. Met ruim 300 waarnemingen in het gebied durf ik gerust te stellen dat de Bruine Korenbout de Hollarepolder-West ontdekt heeft en dat daar kansen liggen om er een mooie populatie op te bouwen. Mits de huidige omstandigheden zo blijven als nu. Dat is helaas zelden een zekerheid. Uiteraard zal de toekomst dat gaan uitwijzen. Ik heb er wel vertrouwen in dat de Hollarepolder definitief een blijvertje wordt voor deze bijzondere en prachtige libelle soort!